Preek 5e zondag door het jaar B
7/8 februari 2015 Pius X, Pijnacker en Nootdorp
Geliefde medegelovigen,
Ik was op de lagere en middelbare school erg goed in rekenen, wiskunde en economie en ik zou zeker een goed econoom of wiskundige zijn geworden.
Ik was ook geïnteresseerd in politiek en zou het vast en zeker in de tweede kamer beter gedaan hebben dan de huidige kamerleden en ministers.
Ik houd van kinderen en als ik getrouwd geweest was dan had ik mijn kinderen zeker anders en beter opgevoed dan de ouders van nu.
Maar nu zult u wel denken: “pastoor, de beste stuurlui staan aan wal”. En daar heeft u gelijk in. Want ik ben niet getrouwd, heb geen kinderen, ben geen econoom en geen kamerlid.
Ik ben priester geworden en moet elke week een preek houden. En dat zou u ongetwijfeld veel beter gedaan hebben. Ik was op de middelbare school slecht in Nederlands en in talen. Het ergste vond ik een spreekbeurt voor de klas te moeten houden of toneel te moeten spelen. Ik was heel verlegen en dus absoluut ongeschikt om pastoor te worden die de hele dag met mensen in gesprek is en groepen moet leiden.
Waarom ben ik dan toch priester geworden? Enkel en alleen omdat ik me daartoe geroepen voelde door God.
Paulus schreef: “dat ik het evangelie preek is voor mij geen reden om te roemen: ik kan niet anders. Wee mij als ik het evangelie niet verkondig”. Dat laatste geldt voor mij ook: omdat God mij hiertoe riep is het voor mij de enige manier om gelukkig te worden. Als ik zou trouwen zou ik vast en zeker niet gelukkig worden omdat God dat niet voor mij bestemd heeft.
Ik heb nog geen dag van mijn leven getwijfeld aan mijn roeping en de weg die ik gegaan ben.
Het priesterleven heeft zijn mooie en moeilijke kanten. Het is heel afwisselend, maar voor mij is het vervelend ’s avonds en in het weekend bijna nooit vrij te zijn, want ik ben geen avondmens.
Door mijn sobere levensstijl heb ik een ruim voldoende honorarium, salaris. Net als Paulus ben ik bereid het evangelie kosteloos te verkondigen en al mijn overvloed geef ik weg aan goede doelen. En net als Paulus kan ik oprecht zeggen dat ik alles voor het evangelie doe om er ook zelf deel aan te krijgen. Ik geloof vast en zeker dat het evangelie de enige weg is naar vrede en welzijn voor de hele wereld. Als alle mensen consequent naar het evangelie zouden leven, dan was er geen terrorisme meer, geen oorlog, geen criminaliteit, geen armoede en onrecht.
Maar ik geef toe dat ik ook mijn fouten en gebreken heb en er niet elke dag in slaag naar het evangelie te leven. Daarom ben ik blij dat Jezus ook sterk benadrukt heeft dat God altijd vergevingsgezind is en dat we elkaar ook moeten vergeven. Daardoor kan ik elke dag opnieuw beginnen en kan ik blijven geloven en volhouden op de weg van het evangelie.
In het evangelie lezen we dat Jezus de schoonmoeder van Simon Petrus bezoekt en geneest van koorts. Dat betekent dat de eerste paus, Petrus, getrouwd was. Het is ook geen geheim dat het celibaat pas in de late middeleeuwen een verplichting werd voor priesters in de rooms-katholieke kerk. In de oosterse kerken heeft die celibaatsverplichting nooit bestaan. Als kinderen mij op school vragen waarom ik niet mag trouwen, dan antwoord ik altijd dat ik niet wil trouwen omdat God zelf me vraagt ongehuwd te blijven omwille van het Rijk der hemelen. Niemand wordt gedwongen priester te worden. Dat is een vrije keuze.
Gehuwden die zich toch geroepen voelen zich voor God en de kerk in te zetten kunnen kiezen om diaken te worden of pastoraal werker of werkster. In de laatste Morgenster staat een artikel over een oriëntatiedag voor de priester- en diakenopleiding van het bisdom Rotterdam. Deze oriëntatiedag wordt gehouden op zaterdag 28 februari op het Opleidingscentrum Vronesteyn in Voorburg. Het heeft dit jaar als thema: God van het leven, raak mij aan, uw weg te gaan. Dus als u nog niet te oud bent, vraag God vanavond in uw persoonlijk avondgebed eens of God u misschien ook roept om die weg te gaan. Over verdere voorwaarden en vereisten kun u op die oriëntatiedag alle nodige informatie krijgen. En als u twijfelt kan daar uiteraard een persoonlijk gesprek plaatsvinden om meer duidelijkheid te krijgen over een eventuele roeping.
Overigens is het priesterschap of de diakenwijding niet de enige roeping in de kerk. We hebben altijd de roeping tot het religieuze leven gehad, ook voor vrouwen.
En in de focolarebeweging zien we het ook als een roeping om je als gehuwde of ongehuwde aan te sluiten bij een leefgemeenschap die wil leven volgens de spiritualiteit van de focolarebweging. Daar zijn zelfs echtparen bij die zich aan dat goddelijk ideaal hebben toegewijd voor hun hele leven.
Een ding moet u echter goed beseffen als u kiest voor een leven geheel en rechtstreeks in dienst van God: je levert een stuk vrijheid in want je geeft God de leiding over je leven in handen. Je gaat leven en werken waarheen God je door de leiding van de kerk zendt. Je moet vaak wat loslaten wat je dierbaar is. Je moet vaak mensen loslaten die je dierbaar zijn. Als je ergens een aantal jaren gewerkt heb, dan krijg je vrienden en mensen die je geweldig steunen en meeleven. Maar elk moment kan God een beroep op je doen om elders te gaan werken. Dat gold ook voor Jezus: toen veel mensen Hem zochten omdat Hij veel zieken genezen had en boze geesten had uitgedreven, zei Hij tot de apostelen: “Laten we ergens anders heengaan, naar dorpen in de omtrek, opdat ik ook daar kan prediken. Daartoe ben ik immers uitgegaan”.
Zo heb ik in mijn leven al 7 keer moeten verhuizen. Tegenwoordig gaat dat wel in goed overleg. Ik heb zelf de bisschop gevraagd om met pastor van Zaal hier benoemd te worden en vervolgens zelf de sollicitatiegesprekken met de pastores Wijsman, Bracco Gartner en diaken Tolsma gevoerd.
(ervaring van troost)
Ik was niet voor de fusie van de parochies, ik had niet de ambitie om pastoor te worden, maar heb beiden toch aanvaard omdat ik dienstbaar wil zijn aan de kerk. Een houding van dienstbaarheid is absoluut nodig om dit werk vol te kunnen houden. Jezus is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen.
Tenslotte is een gewijd leven ook een leven van gebed. Jezus begaf zich vaak naar een eenzame plaats waar Hij bleef bidden. Ook zonder gebed is dit leven niet vol te houden.
Als ik terugkijk op mijn priesterleven tot nu toe dan moet ik zeggen dat ik het alleen kon volbrengen dankzij Gods voorzienigheid en de medewerking van vele oprechte gelovigen die zich belangeloos voor de kerk wilden inzetten en niet uit waren op eigen eer en roem.
Ik kan een priesterleven dus van harte aanbevelen en hoop dat ook het diakenschap, het religieuze leven of het Godgewijd leven in nieuwe bewegingen door velen ontdekt zal worden als een zinvolle en waardevolle levenswijze.
Tenslotte hoop ik dat ook het huwelijk weer meer gezien gaat worden als een goddelijke roeping. Want, zo zeg ik vaak bij een huwelijkssluiting, een goed voorbeeld is meer waard dan een goede preek.