Wie ben ik
Graag wil ik me even voorstellen.Ik ben geboren in 1957 tussen de Goudse stroopwafels, kaarsen en kazen en opgegroeid in ‘Borft’ (Bodegraven), in een gezin van acht kinderen. Ik weet dus wel wat ruzie maken is, maar mijn voornaam (Winfried) betekent: ‘vriend van de vrede’, en die naam wil ik in mijn leven waarmaken. In ons gezin was toch de liefde de hoogste wet. Het was een gelovig christelijk gezin waarin regelmatig met elkaar gebeden en openlijk gepraat werd. Mijn vader was actief in de christelijke politiek en in het katholiek onderwijs en mijn moeder in de gezinsliturgie.
In deze sfeer kon mijn priesterroeping ontkiemen.Na de jongensschool ging ik naar het kleinseminarie Leeuwenhorst, maar dat werd na een jaar gesloten. Op het Bonaventuracollege in Leiden maakte ik het Atheneum af.Ik groeide op in de tijd van de vernieuwingen. Onbewust van de kerkelijke problemen van die tijd, koos ik voor het Seminarie Rolduc. Ik trof hier een diepgelovige evangelische leefgemeenschap aan, waarin ik me direct thuis voelde.
Hier ontdekte ik wie Christus is en wat de kerk eigenlijk is: een liefdesgemeenschap van gelovigen. En dat ook in het leven van de celibatair priester de liefde bovenaan in het vaandel geschreven staat, niet de liefde tot één persoon, maar de naastenliefde, de goddelijke liefde waarover Jezus spreekt in Johannes, 15,12-17.Een andere belangrijke gebeurtenis in mijn leven was de kennismaking met de beweging van het Focolare in de vakantie van 1979. Hier ontdekte ik dat Christus en het evangelie niet alleen in het leven van priesters en religieuzen maar ook in dat van gewone mensen een belangrijke rol kunnen spelen.Dat wist ik natuurlijk wel maar hier zag ik het evangelie duidelijk in praktijk gebracht door gewone mensen. Zie www.focolare.nl.
In deze sfeer kon mijn priesterroeping ontkiemen.Na de jongensschool ging ik naar het kleinseminarie Leeuwenhorst, maar dat werd na een jaar gesloten. Op het Bonaventuracollege in Leiden maakte ik het Atheneum af.Ik groeide op in de tijd van de vernieuwingen. Onbewust van de kerkelijke problemen van die tijd, koos ik voor het Seminarie Rolduc. Ik trof hier een diepgelovige evangelische leefgemeenschap aan, waarin ik me direct thuis voelde.
Hier ontdekte ik wie Christus is en wat de kerk eigenlijk is: een liefdesgemeenschap van gelovigen. En dat ook in het leven van de celibatair priester de liefde bovenaan in het vaandel geschreven staat, niet de liefde tot één persoon, maar de naastenliefde, de goddelijke liefde waarover Jezus spreekt in Johannes, 15,12-17.Een andere belangrijke gebeurtenis in mijn leven was de kennismaking met de beweging van het Focolare in de vakantie van 1979. Hier ontdekte ik dat Christus en het evangelie niet alleen in het leven van priesters en religieuzen maar ook in dat van gewone mensen een belangrijke rol kunnen spelen.Dat wist ik natuurlijk wel maar hier zag ik het evangelie duidelijk in praktijk gebracht door gewone mensen. Zie www.focolare.nl.
De weg die ik mocht gaan
- 1980-1981: stage in de Bartholomeusparochie te Voorhout, afgesloten door de diakenwijding op 3 juli
-
3 juli 1981-24 oktober 1981: diaken in de Titus Brandsmaparochie te Dordrecht
-
24 oktober 1981: priesterwijding in de kathedraal te Rotterdam door monseigneur A.Simonis
-
1981-1982: kapelaan in de parochies O.L.V.Hemelvaart te Achthuizen en Middelharnis
-
1982-1986: kapelaan in de parochie Titus Brandsma te Dordrecht
-
1987-1995: pastoor in de parochie H. Nicolaas te Hendrik Ido Ambacht
-
1989-1995: tevens pastoor in de parochie H.Hart te Zwijndrecht
-
1995-2003: pastoor in de parochie St.Joseph te Wateringen
-
2003-2009: pastoor parochie H.Maria Koningin Krimpenerwaard-West
-
vanaf 1-1-2010: moderator van parochiefederatie Oostland
Een gebed dat mij bijzonder aanspreekt is dat van Fransiscus:
Heer, maak mij tot een werktuig van uw vrede:
laat me liefde brengen waar haat is,
eenheid waar mensen verdeeld zijn,
vergeving aan mensen die zwak zijn;
laat mij hoop geven aan wie niet meer hoopt,
geloof aan wie twijfelt;
laat mij licht brengen waar het duister is
en vreugde waar mensen bedroefd zijn. ….
In 2006 heb ik mijn 25-jarig priesterfeest mogen vieren. Terugkijkend op die 25 jaar zie ik hele mooie momenten waarop ik me echt een instrument in Gods hand heb gevoeld.
Ik heb in die 25 jaar heel veel gedaan aan jeugd- en jongerenwerk. Bijvoorbeeld in de zomerkampen van het bisdom Rotterdam.
En nu
De kerk is voor mij op de eerste plaats een locale geloofsgemeenschap waarin de gelovigen één van hart en ziel moeten zijn zoals in de eerste christengemeenten volgens de Handelingen der Apostelen hoofdstuk 2 en 4.Ik wil graag werken aan Jezus’laatste wens, uitgesproken op het Laatste Avondmaal: “Mogen allen één zijn”(Joh.17,21). Daarom ben ik ook oecumenisch gezind.
Sinds enkele jaren ben ik internetpastoor: Via deze website kunnen mensen mij persoonlijke vragen stellen over geloof en kerk.
GEDENKBOEK PASTOOR KUIPERS
Op 24 oktober 2006 was het 25 jaar geleden dat Winfried Kuipers priester gewijd werd. Na zijn stage in Voorhout werkte hij achtereenvolgens op Goeree Overflakkee, in Dordrecht, in Hendrik Ido Ambacht, Zwijndrecht, Wateringen en Krimpen aan den IJssel. Ter gelegenheid van zijn jubileum schreef hij een gedenkboek met o.a. eigen ervaringen, zijn visie op het leven, zijn mooiste preek, eigen Marialiederen en de mooiste verhalen die hij in de loop der jaren tegengekomen is. Alles rijk geïllustreerd met kleurenfoto’s. 31 pagina’s. Dit gedenkboek is per mail te bestellen en kost 5 euro (drukkosten) + verzendkosten.