Thema: groeikracht
11e zondag door het jaar 16 juni 2012 Pius X. 2021: Bergschenhoek en Bleiswijk
INLEIDING
Het thema van deze viering is groeikracht.
De afgelopen weken heeft het eerst veel geregend en vervolgens is het zonnig en warm geworden. We zagen dat de bomen snel uitliepen en het gras moest weer regelmatig gemaaid worden. De natuurliefhebbers kwamen wel aan hun trekken en wie een tuin heeft moest hard aan het werk. Vandaag is mijn het thema: groeikracht. Ook de kerk moet na de winter met de coronabeperkingen weer gaan uitlopen en groeien en bloeien.
Maar voor een mooie tuin moet wel snel het onkruid gewied worden. Voor het Rijk Gods en een heropbloei van de kerk moeten we de zonde in ons hart uitroeien. Laten we daarmee beginnen.
INLEIDING op de eerste lezing:
Het volk van Israël wás eens een bloeiend volk, met macht en aanzien. In de tijd van Ezechiel is het echter in ballingschap. Het is als een praktisch afgestorven verdorde boom, waar nog maar enkele takjes uitlopen. Ezechiël voorspelt echter dat God van dit restantje toch weer een groot volk zal maken, in het land Israël zelf.
Op tweede lezing:
Deze lezing begint met het woord “daarom”. Waar slaat dat op terug? Paulus heeft beschreven dat hij en de eerste christenen veel lijden kennen, ook lichamelijk lijden. Maar de Jezus heeft beloofd dat we een nieuw hemels lichaam krijgen. Paulus ziet daar naar uit. Daarover gaat de tweede lezing.
PREEK
Hoofdgedachte: het leven is boeiend en altijd de moeite waard omdat je geestelijk kunt blijven groeien en omdat je leeft in het rijk Gods dat blijft groeien.
Broeders en zusters in het leven,
Het thema van deze viering is groeikracht. Dit woord doet me direct denken aan de groeikracht van een kind. Wie dagelijks met een kind leeft ziet het niet. Maar wie een kind enkele malen per jaar ziet zegt vaak: “Goh, wat ben jij gegroeid zeg”. De groei: zo iets wonderlijks.
De groei begint bij de conceptie. Met explosieve kracht begint de nieuwe mens in de moederschoot te groeien: miljoenen celdelingen per seconde. Na 18 dagen is het hart al gevormd en begint te kloppen. Na tien weken zijn de voetjes al gevormd, met tien onderscheiden teentjes. Een groei die ononderbroken doorgaat. De geboorte speelt daarbij geen rol. Ook bij de geboorte is de mens nog niet geheel ontplooid. Niet alleen de groei van reeds gevormde lichaamsdelen gaat gewoon door na de geboorte, ook de gefaseerde ontwikkeling van nieuwe lichaamdelen. Na 12, 13 jaar komt bij de meisjes pas de borstgroei en de seksuele rijping, na 15, 16 jaar bij de jongens de baard. Rond de 21 is het lichaam in lengte uitgegroeid en is het lichaam volwassen, volgroeid.
Maar de geest kan zich nog verder ontwikkelen. En bij lichamelijke aftakeling kan die geestelijke groei juist sterker worden. Tot in de laatste minuut voor de dood. De laatste levensdagen zijn ondanks pijn en verdriet, en misschien wel juist daardoor, de meest intense dagen. Op een sterfbed valt al het bijkomstige weg en blijft alleen het wezenlijke over. Voor stervende en nabestaanden kunnen de laatste ogenblikken van oneindige waarde zijn.
Ik weet nog precies de laatste woorden die mijn moeder en later mijn vader tegen me gezegd hebben, terwijl ze zeer ernstig leden onder kanker.
Mijn moeder zei in 1978: “Het priesterschap is tegenwoordig een omstreden zaak. Ik hoop dat je volhoudt”. En mijn vader, een jaar later: “Zorg jij voor je jongere zussen en broers?”.
Het leven is groeien, van de conceptie tot de dood. Daarom moeten we het leven beschermen van conceptie tot de dood.
Maar is het leven de moeite waard? Met name als mensen lichamelijk aftakelen is dat vaak een vraag, waaruit het verlangen naar euthanasie voortkomt.
Ik vind van wel. Juist omdat je geestelijk kunt blijven groeien is het leven altijd boeiend.
Maar, zoals je om lichamelijk te groeien wel moet eten, zo moet je om geestelijk te groeien ook je geest blijven voeden. Door studie en bezinning, door te leren van het leven en van geestelijk wijze mensen, en misschien door schade en schande.
Wat is het leven eigenlijk? Ik zocht voor u een paar citaten.
Mark Twain zegt: Laten we proberen zo te leven dat het, als we komen te sterven, zelfs de uitvaartondernemer spijten zal.
Lucretius: Het leven is ons niet in eigendom gegeven, maar in vruchtgebruik.
Met deze uitspraak komen we bij het evangelie van vandaag. Dat gaat ook over groeikracht. Niet over de groei van de mens, maar van het Rijk Gods. Toch hangen die twee samen en zijn er vergelijkingen mogelijk. Het Rijk Gods groeit als de mens groeit in wijsheid, verstand en liefde. De groei van het Rijk Gods maakt het leven de moeite waard.
Wij kunnen het Rijk Gods zaaien door daden van liefde. God zal dan de rest doen.
Het Rijk Gods groeit door Gods kracht, vanzelf. We kunnen het niet tegenhouden en niet versnellen. We kunnen het wel als met een kind of als met een jong plantje met onze zorg omringen en beschermen tegen onheil van buitenaf.
We kunnen als de boer hopen, verlangen, meelevend zijn, elke dag gaan kijken, uitzien naar de oogst. Het Rijk Gods begint klein maar zal eens alle volkeren omvatten.
Groeit de mensheid nog? In aantal zeker; maar geestelijk? Dat is de vraag.
Jezus vraagt ons erin te blijven geloven.
Ezechiël riep op in een tijd van geestelijke dorheid en maatschappelijke ontreddering te geloven in een nieuw begin, in het twijgje dat weer een boom wordt met veel vruchten.
Geloven in de groeikracht. Dat maakt het leven goed. Amen.