PREEK
De verkiezingen zijn weer achter de rug. Met een winnaar die de rijke blanke autochtone Nederlander verheft boven de arme mindergeschoolde allochtone asielzoeker die gevlucht is voor onderdrukking, levensbedreiging, natuurrampen of geweld.
Gelukkig is er ook een winnaar die praktiserend katholiek is en de sociale leer van de kerk goed kent en in praktijk wil brengen (Pieter Omtzigt).
De sociale leer van de kerk zegt dat iedere burger verantwoordelijkheid draagt voor de samenleving, voor de medemens, bijzonder voor de zwakken, de kleinen, de minsten, de armen, de gehandicapten, de vreemdelingen.
Waar de burgers zelf niet in staat zijn de samenleving goed in te richten moet de overheid de burgers ondersteunen. We noemen dat het subsidiariteitprincipe. Privatisering van overheidsdiensten, de zorg, het openbaar vervoer, het onderwijs, de woningbouw, etcetera, is dus niet tegen de leer van de kerk, maar de overheid zal wel moeten zorgen dat de zwakken in de samenleving niet uitgebuit of misbruikt worden.
Mensen, we leven in een zeer individualistische maatschappij en daarom lopen we het gevaar ook het evangelie heel individualistisch te verstaan. Alleen ons eigen zieltje redden door vroom en braaf te leven. Maar Jezus heeft ook gesproken tot de overheden, de Farizeeën en hogepriesters, de landvoogden en koningen van zijn tijd. Het evangelie geldt dus ook voor politici, burgemeesters en godsdienstleiders. We mogen geloof en politiek niet scheiden.
Ik heb een beetje gefantaseerd hoe het evangelie van vandaag over het Laatste Oordeel naar deze tijd toe herschreven zou kunnen worden. Het zou misschien zo luiden:
Jezus Christus zal eens plaats nemen in het Internationaal Gerechtshof en in de plenaire vergadering van de Verenigde Naties. Alle volken en hun regeringsleiders zullen voor Hem bijeengebracht worden en Hij zal ze in twee groepen scheiden. De menslievende volken zullen aan zijn rechterhand geplaatst worden en de imperialistische, oorlogszuchtige en corrupte volken aan zijn linker.
Dan zal Hij zeggen tot de volken aan zijn rechterhand: “In mijn land was hongersnood en jullie hebben mijn land te eten gegeven. Ik moest met mijn familie vluchten voor armoede en geweld en jullie land heeft ons opgenomen en asiel verleend. Door natuurrampen waren we al onze huizen en bezittingen kwijt, maar jullie land heeft inzamelingsacties gehouden. In mijn land waren epidemieën en jullie hebben artsen zonder grenzen gestuurd. In mijn land waren politieke gevangenen en jullie hebben met Amnesty International brieven geschreven voor hun vrijlating…..Jullie hebben de Fair Trade handel bevorderd en je aan het milieuverdrag van Kyoto gehouden. Wat jullie voor de armste volken hebben gedaan, hebben jullie voor Mij gedaan. Jullie mogen binnengaan in mijn hemels koninkrijk.”
Tot die aan zijn linkerhand zal Hij het tegenovergestelde zeggen: “Jullie hebben oorlogen gevoerd om de oliebronnen in bezit te krijgen, terroristische aanslagen gepleegd, armoede laten bestaan, jullie geld geïnvesteerd in wapentechnologie in plaats van medicijnen voor de 3e wereld, jullie hebben woekerwinst gemaakt met producten uit de derde wereld. Gaat weg van mij, allen die onrecht bedreven of lieten bestaan.
Zo zou het evangelie vandaag misschien klinken.
Voor de realisering van die nieuwe wereld is het nodig dat we Christus als koning erkennen. Zonder christendom glijden we weer af naar het heidendom van primitieve volken waarin je net zo goed van mening kunt zijn dat het recht van de sterkste geldt. Waarom zou je een medemens niet mogen doden als je niet gelooft dat ieder mens een kind van God is, zijn schepsel en daarom van oneindige waarde? Als we geen geloof hebben in de openbaring van God, wie of wat bepaalt dan de normen en waarden? Dan is het logisch dat het recht van de sterkste weer gaat gelden, want biologisch gezien is de mens een dier, een beest.
Ongeloof op grote schaal leidt vanzelf tot anarchisme. Dat wil zeggen: een samenleving zonder principes. Een samenleving waarin alles getolereerd wordt in naam van de vrijheid. En dat schept de ruimte voor een dictatuur waarin een alleenheerser of groep haar wil oplegt aan het volk, omdat er geen meerderheid in het volk is die zich vindt in bepaalde normen en waarden. Of een dictatuur van een meerderheid die geen levensruimte meer biedt voor de minderheden.
In deze tijd van globalisering is het nodig dat we het evangelie ook gaan toepassen op grote schaal. Waar Jezus bijvoorbeeld zegt: bemint de naaste als uzelf, moeten wij ook zeggen: bemin het vaderland van de ander als je eigen vaderland. Als Jezus zegt in de Bergrede: “verzamelt u geen schatten op aarde, maakt u niet bezorgd over wat ge zult eten of drinken of waarmee ge u zult kleden, maar zoekt eerst het rijk Gods en dan zal dat alles u er bij gegeven worden”, dan geldt dat ook voor een volk. Niet onze nationale economie mag het belangrijkste zijn in de politiek, maar de internationale ontwikkeling.
In de voetbalclubs halen we de beste spelers uit de hele wereld. En onze beste spelers spelen in het buitenland. Laten we dan ook op politiek vlak meer internationaal gaan denken. Als burgers van Gods Koninkrijk zijn wij internationals.
Winfried Kuipers