PREEK VAN DE WEEK 15e ZONDAG JAAR B Pijnacker 2018
LEZINGEN: Amos 7,12-15; Marcus 6,7-13
Parochianen en misschien vakantiegangers van elders,
Toen ik vorige week terugkwam van vakantie stonden er 90 mails in mijn mailbox. De afgelopen week heb ik heel wat afspraken moeten maken voor het volgend seizoen na de vakantie en voor de feestelijkheden in september rond het 150-jarig jubileum van de kerk in Berkel.
Vakantie is een tijd om te onthaasten. Ook al gaan we misschien niet naar een camping of naar Mallorca, de vakantietijd is toch anders. Het is een tijd dat het leven minder gehaast is en dat we weer oog krijgen voor de wonderen van het leven.
Ik lees u een tekst voor van M.Quoist: Ik ben uitgegaan, Heer,
Buiten gingen de mensen.
Zij gingen, zij kwamen, zij holden. De fietsen hadden haast, de auto’s hadden haast, de straat had haast, de stad had haast, de hele wereld had haast.
Zij holden om geen tijd te verliezen, zij joegen achter de tijd aan, om de tijd in te halen, om tijd te winnen.
Tot ziens, meneer, neem me niet kwalijk, maar ik heb geen tijd.
Ik kom nog wel eens terug, ik heb nu geen tijd.
Ik eindig deze brief, want ik heb nu geen tijd.
Ik kan het niet aannemen, want ik heb geen tijd.
Ik kan niet nadenken, niet lezen, ik heb het veel te druk.
Zo trekken mensen over de aarde, gehaast – elkaar verdringend, overladen – overwerkt.
Niettegenstaande al hun inspanningen hebben zij tijdgebrek.
De uren zijn te kort, de dagen zijn te kort, de levens zijn te kort.
Heer, U deelt tijd uit onder de mensen.
U geeft aan ieder tijd om te doen wat U wilt dat hij zal doen.
De tijd is een geschenk dat U ons geeft. Heer, ik heb de tijd, ik heb alle tijd aan mijzelf,
al de tijd die U mij geeft. – einde citaat
Het evangelie van vandaag gaat ook over reizen. De 12 apostelen worden uitgezonden om Jezus’ Boodschap te verspreiden.
Jezus verbood hen voedsel mee te nemen, een reiszak, dubbele kleding en kopergeld.
Als we de tekst letterlijk zouden nemen, dan zou het dus wel toegestaan zijn papiergeld of een pinpas mee te nemen. Onzin. Deze teksten mogen we natuurlijk niet letterlijk nemen, omdat ze in die tijd en dat land van toepassing waren. Jezus sprak deze woorden in een heel andere context dan een vakantie- of zakenreis. Jezus zendt zijn apostelen uit om te missioneren.
Waar het hier om gaat is dat de apostelen niet mee mochten doen in de wedloop naar rijkdom, luxe en comfort. Ze mochten niet zelfsupporting zijn, maar moesten zich afhankelijk maken van de gastvrijheid van vreemden. In het oosten was de gastvrijheid een zeer hoge, algemeen aanvaardde plicht. Reizigers liet je niet aan de deur staan. Dat was even vreemd als je eigen kinderen niet te eten geven.
Door van die gastvrijheid gebruik te maken, konden de apostelen met mensen in contact komen en vertellen over Jezus. Aan tafel of ‘s avonds voor het slapengaan was er alle tijd om diepgaand met elkaar in gesprek te komen En daar ging het om. Vgl. mijn campingbezoek: zonder luchtbedpomp, zonder haringhamer.
Dat we zo gehaast leven is ongetwijfeld één van de redenen dat mensen minder geloven en minder naar de kerk gaan. Zelfs binnen de kerk kijkt men op de tijd. Als de viering te laat begint, dan krijg ik daar achteraf wel eens commentaar op. Een voorganger die te lang preekt krijgt daar zeker kritiek op.
Ach, beste mensen, als we zo gehaast leven, dan hollen we God voorbij. Dan hebben we geen tijd voor de profeten die God op ons pad stuurt.
Die profeten zijn niet de Jehovagetuigen of de pastoor die langs komt, maar dat kan elke medemens zijn die aanklopt. Het kan iemand zijn die handtekeningen ophaalt voor een kinderspeeltuin of een collectant. Het kan een buurman zijn die even wat komt lenen of een zieke die vraagt of je eens langs komt.
Amos is niet welkom in het paleis van de koning. De koning had een privéheiligdom met professioneel aangestelde profeten. Amasja was zo’n beroepsprofeet. Amos had kritiek op de koning en dat zinde de koning niet. Daarom werd hij weggestuurd. Zijn eigen profeten praatten hem natuurlijk naar de mond.
Ook de apostelen zijn niet overal welkom. Omdat ze de mensen opriepen tot bekering. Dat wil zeggen tot een andere levensstijl. Niet langer voor zichzelf leven, om steeds meer te verdienen en een gemakkelijk leven te hebben, maar om te leven voor God en zijn Rijk. Die oproep was niet overal welkom, maar ze zetten door en hebben toch veel goeds tot stand gebracht.
Ik wil eindigen met een mooie tekst van Phil Bosmans:
Met geld kun je een mooi huis kopen, maar geen warme gezelligheid!
Met geld kun je een zacht bed kopen, maar geen zorgeloze slaap!
Met geld kun je relaties kopen, maar geen vriendschap!
Met geld doe je alle deuren open, maar open je nooit de deur van het hart!
Beste mensen, laten we in deze vakantietijd dat laatste weer leren: de deur van ons hart te openen. Dan zal het de mooiste vakantie van ons leven worden.
Winfried Kuipers