PREEK VAN DE WEEK 7e ZONDAG van Pasen JAAR A 2023: THEMA: Heeft bidden nog zin?
Schoonhoven en Gouda
LEZINGEN: EERSTE LEZING: Hand.1,12-14 EVANGELIE: Johannes 17,1-11a
Deze zondag is de zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren: de “zondag van het gebed”:
In de 1e lezing hoorden we dat de leerlingen samen eensgezind bleven volharden in het gebed.
In het evangelie is Jezus in gebed.
De waarde van gebed wordt wel eens in twijfel getrokken:
“Er is al zoveel gebeden, bijvoorbeeld voor de vrede. En er blijft oorlog.”
Onverhoorde gebeden: bijvoorbeeld voor een dierbare zieke. Uiteindelijk stierf die toch.
En je denkt soms: “God weet wel wat er in ons leeft, waarom moeten we het dan nog uitspreken?”
Zelfs in de bijbel staat dat: Mt.6,8: “Als u bidt, gebruik dan niet veel woorden, want voordat U God vraagt, weet uw Vader wat u nodig hebt.” Heeft het dan überhaupt nog wel zin om te bidden?
Het gebed is niet een muntje in de automaat van Gods genade. Een disc-jockey zei vroeger: “U vraagt en wij draaien”. Zo is het bij God niet. God is geen Sinterklaas bij wie wij een verlanglijstje kunnen indienen.
Wat is dan de waarde van het gebed?
In een prefatie staat: “Gij hebt onze lofprijzing niet nodig. Toch opent Gij onze mond om U dank te brengen. Onze hulde maakt Gods heerlijkheid niet groter, maar draagt bij tot ons heil” (prefatie IV).
Laten we het eens vergelijken met vragen van mens tot mens: sommige vragen in het leven zijn een formaliteit: bv. of je ergens mag gaan zitten: je weet van tevoren al dat die ander ja zal zeggen.
Mopje: in een café: “Mag ik een sigaret opsteken?” “Doe maar alsof u thuis bent”. “Jammer”.
Toch hebben die vragen nut: ze scheppen een band.
Kinderen vragen veel aan hun moeder. Moeder geeft het alleen als het goed voor hen is. Maar elke vraag drukt vertrouwen uit. En kinderen vertellen moeder ook hun vreugde en verdriet. Zoals kinderen met hun moeder praten, zo mogen wij met God praten.
Bidden is veel meer dan iets vragen om te krijgen; het is: jezelf toevertrouwen aan God.
Het is: je openstellen voor Gods Geest. Gebed is: je zorgen toevertrouwen aan God om er van bevrijd te worden. Gebed is eigenlijk een soort uitwisseling: wij vertrouwen al onze zorgen aan God toe en wij stellen ons beschikbaar om zijn zorgen te delen. Het mooiste gebed is tegen God zeggen: “Heer, wat wil U dat ik doe?”.
Gebed van Teresia van Avila: In Gods handen
Ik ben van U, voor U werd ik geboren. Wat wilt Gij met mij doen ?
Soevereine Majesteit, eeuwige wijsheid, goedheid voor mijn ziel zo goed;
God, hoogheid, eenheid, goedheid, zie neer op mijn geringheid
nu ik uw liefde zo bezing: wat wilt Gij met mij doen ?
Ik ben van U, daar Gij mij hebt geschapen,
van U, daar Gij mij hebt verlost,
van U, daar Gij mij hebt verdragen, van U, daar Gij mij riep,
van U, want Gij hebt zo op mij gewacht,
van U, daar ik toch niet verloren ging: wat wilt Gij met mij doen ?
Dus, wat beveelt Gij, goede Heer, dat een zo nietig schepsel doen zal?
Welke taak hebt Gij gegeven aan deze slaaf, zo zondig toch?
Zie mij hier, mijn zoete Liefde;
zoete Liefde, zie mij hier: wat wilt Gij met mij doen ?
Hier ziet Gij nu mijn hart, ik leg het in uw handpalm;
mijn lichaam, ziel en leven, mijn diepste diep, genegenheden.
Zoete Bruidegom, Bevrijder,
‘k gaf mij zo geheel aan U: wat wilt Gij met mij doen ?
Of zoals Jezus bad in de Hof van Olijven: “Heer, laat dit lijden aan Mij voorbijgaan, maar niet mijn maar Uw Wil geschiede”. Je open stellen voor Gods wil. Dat is pas echt bidden. Het gebed gaf Jezus de kracht zijn weg ten einde te gaan.
Het gebed gaf de leerlingen na Jezus’ hemelvaart de kracht bij elkaar te blijven.
Moeder Teresa zei vaak: “een gezin dat samen bidt blijft samen.
Als het samen bidden niet meer mogelijk is, wees dan gewaarschuwd: dat is een slecht teken.
Bidt voor elkaar, bijzonder voor je vijanden en voor wie je vervolgen !!!!!!”
Het gebed zuivert je hart van haat en wrok.
Gebed vraagt tijd en rust: snel afgerammeld gebed heeft weinig waarde. In het gebed moeten onze gedachten geordend worden en dat kan niet even snel.
En als het door de drukte van het leven toch eens vergeten of verwaarloosd wordt: steeds weer opnieuw proberen een volgende keer. Maak elke dag een nieuw begin. Dat is de garantie om met God verbonden te blijven. Door het gebed zijn we on-line met God.
Veel mensen zeggen tegenwoordig: “Ik hoef niet naar de kerk. Ik kan thuis ook wel bidden”. Ja, dat kan, en ik hoop dat ze dat dan ook doen, al heb ik daar bij mensen die zo iets zeggen gevoelsmatig sterke twijfels bij. Maar in je eentje kun je geen gemeenschap zijn, geen kerk van Christus zijn.
Hier in de kerk zijn we samen om te bidden met je buurman, je buurvrouw, je collega’s, je medegelovigen, als broeders en zusters. In de kerk bidden we zoals de eerste leerlingen van Jezus het deden na zijn hemelvaart: in de eerste lezing worden ze met name genoemd: Peter en John, Sjaak en André, Philip en Tom, Bart en Mattieu, Simon en de broer van Sjaak, samen met Maria en andere vrouwen. Het waren mensen die elkaar kenden, elkaars lief en leed, elkaars aardigheden en eigenaardigheden. De één was dominant, de ander verlegen, de volgende was altijd wat zenuwachtig, een ander had een slecht verleden, weer een ander kwam zijn afspraken nooit na. Allemaal gewone mensen. En toch hielden ze elkaar vast. In gebed. Zo kon de kerk groeien, ondanks alle menselijke tekorten.
Zo is het ook in de kerk: je komt samen met de medeparochianen die je goed kent: positief en negatief. Je kent ze bij name. Maar juist daar ontstaat kerk.
In de kerk ligt soms een intentieschrift: maak er gebruik van. Het kost niets. We bidden graag voor uw intenties. En het liefst heb ik dat u de mensen voor wie we bidden met name noemt. Dat schept de meeste verbondenheid en eensgezindheid.
Zo kunnen we met elkaar volharden in het gebed zoals de vrouwen en mannen in die jonge kerk na Jezus’ hemelvaart. Dan zal God ook over ons zijn heilige Geest uitstorten. Dan krijgt onze kerk weer aantrekkingskracht zoals in dat eerste begin.
Maak mij tot een werktuig van uw vrede
Heer, maak mij tot een werktuig van uw vrede:
laat me liefde brengen waar haat is,
eenheid waar mensen verdeeld zijn,
vergeving aan mensen die zwak zijn;
laat mij hoop geven aan wie niet meer hoopt,
geloof aan wie twijfelt;
laat mij licht brengen waar het duister is
en vreugde waar mensen bedroefd zijn.
Heer, help mij
liever te troosten dan getroost te worden,
liever te begrijpen dan begrepen te worden,
liever te beminnen dan bemind te worden.
Want als ik geef zal mij gegeven worden,
als ik vergeef zal mij vergeven worden,
als ik sterf zal ik voor eeuwig leven.