PREEK 5E ZONDAG VAN DE 40-DAGENTIJD 29 MAART 2020
Beste parochianen,
Ik wil mijn preek beginnen met de laatste alinea van mijn preek van 20 december onder het thema: onverwachte gebeurtenissen: de preek ging over Jozef, die onverwacht geconfronteerd werd met de zwangerschap van zijn verloofde Maria:
Ik zei toen in die preek:
We leven in een tijd dat we denken dat alles te plannen is, dat alles wat we nodig hebben te koop is, dat we het leven in eigen hand hebben, dat het leven maakbaar is. Maar dat is een illusie.
Veel in het leven kunnen we niet plannen. Dat overkomt ons. Een ongeluk, een geluk, een ontmoeting, een tegenslag, het weer, een overval of inbraak, een vertraging op je reis, een prijs in de loterij, een ziekte, een stroomstoring of een crash van je pc. Alleen al de plek waar we geboren zijn, het gezin waar we uitkomen, de tijd waarin we geboren zijn, ons geslacht, we konden het niet zelf kiezen. De kunst van het leven is om het leven te aanvaarden zoals het komt.
Ik denk dat dat alleen goed kan vanuit het geloof. Het geloof dat uiteindelijk alles goed komt. Dat er na regen altijd weer zonneschijn komt. Dat het lijden de weg is naar de verheerlijking. Het geloof dat God met ons is, Immanuel.
Jozef aanvaardde Maria met haar onverwachte en ongeplande zwangerschap. Laten wij het leven ook aanvaarden zoals het komt. Dan zal er een hemels licht in ons leven gaan schijnen.
Onverwachte gebeurtenissen: die heb ik tijdens mijn sabbatverlof heel wat meegemaakt:
De vulkaanuitbarsting.
We zijn een maand lang geëvacueerd en zodoende lag de studie voor de studenten stil. Na terugkomt was er nog 1 week college en toen was het schooljaar daar afgelopen. Ik heb wel zelfstudie gedaan over de vraag: hoe vredelievend zijn de oosterse godsdiensten? Hoe staan zij theologisch en in praktijk tegenover andere godsdiensten? Een samenvatting kunt u lezen op mijn website www.internetpastoor.nl onder de nieuwsberichten.
Mijn iPhone wilde op een bepaald moment niet meer opladen: geen informatie meer over ons dagprogramma want ondanks de slechte verbindingen communiceerden ze alles met de app Messenger. Op de meeste plaatsen was er niet eens internet of mobiel telefoonverkeer mogelijk.
Ik zou met geld van de Paardenstal voor een sociaal Centrum via mijn creditcard ter plekke wat computers aanschaffen waarop kinderen uit arme gezinnen huiswerk konden maken. Maar daar aangekomen bleken ze de computers al gekocht te hebben. Het lukte echter niet om vanuit de Filippijnen met internetbankieren het geld op hun rekening te storten. De bank vertrouwde de transactie niet. Gelukkig is de penningmeester van de parochie behulpzaam geweest om het geld via een andere rekening toch over te maken.
De pastorieën en huizen waar ik tijdens de evacuatie en op het eiland Romblon verbleef waren zeer primitief en verwaarloosd. Nergens werkte de douche en moest ik me met een emmertje koud water wassen.
Ik zou de laatste week naar boeddhistische kloosters in Nepal gaan. Maar half februari cancelde China Air al mijn vlucht naar Nepal. Ik boekte een nieuwe vlucht, nu via Thailand. Maar een week later werd de hele reis door Nepal door het reisbureau afgezegd. Toen heb ik een nieuwe vlucht naar Nederland geboekt op 31 maart. Maar 16 maart kwam er een besluit van de Filipijnse regering dat ook het internationaal vliegveld binnen 72 uur gesloten zou worden.
Toen stond ik voor het dilemma: daar voor onbepaalde tijd blijven in het gebied waar er nog geen Corona was of naar Nederland terugkeren? Ik besloot na overleg met mijn team en familie voor het laatste en kocht voor de 3e keer een nieuw vliegticket naar Nederland via Muscat en München. Na 16 uur vliegen kwam ik in München aan en bleek de aansluitende vlucht naar Nederland gecanceld. Ik mocht alleen door de douane naar een hotel als ik voor de volgende dag een vliegticket had. Ik moest dus ter plekke voor de 4e keer een vliegticket naar Nederland kopen en een duur hotel betalen. Ik heb daar die nacht lang wakker gelegen en slecht geslapen.
En dat alles op de feestdag van de H. Jozef, die ook op bed lag te piekeren toen hij hoorde van Maria’s zwangerschap.
Onverwachte gebeurtenissen: nou, daar weet u nu alles van. Velen van u moeten nu thuis werken of zitten zonder werk. Vele tuinders zien hun bloementeelt niets opbrengen of kunnen niet meer exporteren en kijken tegen een economische ramp aan.
We voelen ons misschien als het joodse volk in de tijd van Ezechiël: in ballingschap, werkeloos, machteloos, als dood en begraven. We mogen elkaar niet eens meer een hand geven. Lichamelijk contact is verboden. We moeten ons onthouden van vele aardse genoegens. Paulus schrijft aan de Romeinen dat ons lichaam sterfelijk is.
In het evangelie horen we het verhaal over Lazarus die gestorven is. We weten niet waaraan.
In welk graf bevindt u zich? Wat blokkeert u op dit moment om positief te denken? Wat blokkeert u om zich vrij te voelen? Welke angst benauwt u? Uit welke onwenselijke situatie zou u bevrijdt willen worden? ……………
De gedwongen rust en onthouding van reizen, werk en ontmoeting geeft ons wel de gelegenheid eens over ons leven na te denken: was ik wel goed bezig? Waarom was ik altijd zo gestrest? Waarom stond mijn huwelijk onder spanning? Leefde ik wel gezond? Waar had ik nooit tijd voor en kan ik nu eens gaan doen? Voor wie had ik nooit tijd, wie heb ik eigenlijk al heel lang niet meer gezien en zou ik eens op kunnen bellen of mailen?
Eindelijk hebben we eens tijd om met onze eigen kinderen te spelen en te praten. Dat boek te lezen dat al jaren onder het stof ligt. Tijd om eens een lange wandeling of fietstocht te maken. Tijd om eens wat in de bijbel te lezen. Tijd om te mediteren. Tijd om mijn relatie met God te vernieuwen. Tijd om te zien wat echt belangrijk is in het leven Tijd om ons leven te resetten.
Wat een genadevolle tijd is dit. Een tijd van genade. Een tijd waarin God ons tijd geeft voor nieuwe ontdekkingen.
Jezus trok zich 40 dagen terug in de woestijn om zich te bezinnen op zijn levenstaak en op wat belangrijk is in het leven. Daar in de woestijn kwam ruimte voor de Heilige geest.
Ik zal u opwekken uit uw graven, zei de Heer tot het volk van Ezechiël. Mijn Geest zal Ik over u uitstorten.
De Geest van God woont in ons, zegt Paulus tot de Romeinen. De Geest waardoor wij Jezus toebehoren, de Geest die ons tot gerechtigheid brengt.
De Geest die ons bevrijdt van angst. De Geest die ons eeuwig leven geeft. In alle lezingen wordt ons gezegd dat God zijn Geest zal zenden om ons weer levend te maken. Om op te staan uit het graf.
Het belangrijkste wat ik in mijn sabbat geleerd heb, is dat we het leven niet zelf kunnen plannen en dat we moeten leren omgaan met onverwachte gebeurtenissen.
Met Filipino’s kun je moeilijk afspraken maken. Afspraken worden 4, 5 keer gewijzigd of telkens afgezegd. Een afspraak is pas definitief als er op het moment van de afspraak geen andere dingen te doen zijn. Want op de Filipijnen wordt het leven bepaald door de grillige natuur: elk jaar zijn er tyfoons, die de daken van de arme huizen wegblaast. Elk jaar zijn er aardbevingen die de eenvoudige huizen verwoesten. En dit jaar was er een vulkaanuitbarsting waardoor er 300.000 mensen geëvacueerd moesten worden. En toen ze terug naar huis konden, moesten ze thuisblijven vanwege het coronavirus. Maar ze zijn heel familiair en helpen elkaar.
Laten we van de nood een deugd maken en bidden dat de heilige Geest ons tot nieuw leven wekt.
