Jezus onder ons
Preek tweede zondag van pasen 2023 Bodegraven Schoonhoven Waddinxveen
Broeders en zusters,
ieder van ons heeft wel dingen van vroeger bewaard: een kleutertekening, een rapport, schoolschriften, toegangskaartjes van een vakantie en natuurlijk foto’s. Ook zullen velen nog wel aantekeningen hebben in een dagboek of poëziealbum, of brieven die je ooit ontvangen hebt van dierbare Mensen. Het zijn kostbare schatten, die naar een brand niet te vergoeden zijn door de verzekering. We bewaren die dingen omdat ze getuigen zijn van gelukkige momenten in ons leven.
Wij willen die momenten Als het ware vasthouden om ze nog eens opnieuw te beleven. We zouden ze willen vereeuwigen Maar het blijven herinneringen aan vervlogen tijden. De apostelen en eerste christenen hebben ook van die gelukkige momenten gehad, die ze niet wilden vergeten. Het waren momenten met Jezus in hun midden na zijn verrijzenis. Jezus heeft vele tekenen gesteld om zijn ‘in-leven-zijn’ te tonen. Eén van die tekenen hebben we gehoord: Jezus toonde Thomas het teken van de nagelen die zijn handen doorstoken hadden. De apostelen hebben dit teken opgetekend, niet alleen voor zichzelf als herinnering naar lang vervlogen tijden, maar ook voor anderen, voor ons, omdat we geloven dat jezus de Christus de gezalfde is en opdat wij door te geloven mogen leven in zijn naam.
Dat betekent dat die gebeurtenissen van toen niet alleen herinnering en voorbeeld blijven maar dat ze weer opnieuw kunnen gebeuren. Jezus leeft en Hij kan ook nu weer ervaren en gezien worden. Ook nu zijn er tekenen van zijn aanwezigheid. Wat die tekenen kunnen zijn hoorden we in de eerste lezing.
- een ernstig toeleggen op de leer van de apostelen. Dat gebeurt bijvoorbeeld waar mensen in een gespreksgroep, een bijbelgroep, de Alphacursus of leerhuis zich werkelijk openstellen voor de geloofsleer. Daar kan jezus ervaren worden.
- Tweede teken: een gemeenschappelijk leven. Dit hoeft niet alleen in een kloostergemeenschap of in een gezin te zijn. Waar buren of kennissen elkaar nabij zijn in het dagelijks leven, in vreugde en verdriet klaar staan voor elkaar en dergelijke, daar is ook sprake van een christelijke gemeenschap.
- vervolgens de regelmatige deelname aan het breken van het brood. Dit is de bijbelse term voor de eucharistie
- de ijver In het gebed. Dit is niet het gebed dat sleur is geworden of bestaat uit levenloze formules. Maar het gebed met anderen samen waarin mensen werkelijk uitspreken voor God wat er in hun hart leeft aan vreugde, hoop, dank, angst, verdriet of zorg. Door dat in gemeenschap te doen waarin mensen elkaar vertrouwen, accepteren en respecteren roepen ze Jezus in hun midden op Jezus voelt zich er thuis
- de eensgezindheid van de gelovigen. Ook dit is een voorwaarde om Jezus weer als de levende te kunnen tonen aan de wereld. Eensgezindheid niet van een kleine groep mensen die samen ergens tegen zijn, of het samen ergens niet mee eens zijn, maar van de grote gemeenschap van alle gelovigen die samen geloven in een ideaal, in een opdracht, in de boodschap en de belofte van Jezus en die daarom over kleine verschillen heen stappen.
- tenslotte is het delen van bezit, geld en goed een teken van Jezus aanwezigheid onder ons. Als we werkelijk een gemeenschap vormen, levend in Jezus naam, dan vinden we het erg dat een ander het met minder moet doen dan wijzelf. We zorgen dan dat er binnen ons eigen blikveld geen verschillen meer bestaan. We stellen minstens onze luxe beschikbaar voor gemeenschappelijk gebruik en rekenen niet als een ander wat wil lenen.
- Ik ben zelf bij de focolarebeweging. Daar kennen we de gemeenschap van goederen. Als iemand wat over heeft, bijvoorbeeld een kast, een auto of wat dan ook, stelt hij dat gewoon beschikbaar voor een ander, die het op dat moment goed kan gebruiken.
- Het is ook wel leuk om te zien dat er overal langs de straat minibiebs ontstaan, waarin mensen overbodige boeken weer weggeven of andere spulletjes. En natuurlijk ook de voedselkasten die hier en daar bij kerken verschijnen, waar mensen ‘s avonds wat uit kunnen halen wat een ander over heeft.
- Dit zijn de tekenen die de eerste christenen hebben gesteld en opgetekend omdat zij daardoor Jezus weer in een midden aanwezig hebben gevoeld. Christus is verrezen hij leeft en wil ook nu onder ons zijn. Als wij ons gezamenlijk afzonderen voor viering en gebed – maar ook door en in die praktische dingen van het dagelijkse leven.