PREEK 4E ZONDAG VAN PASEN 2023:
God roept iedereen om bij zijn kudde te horen.
EVANGELIE: JOHANNES 10,22-30
In één van mijn vorige parochies kwamen er eens twee moeders aan de deur die allebei hun kind
wilden laten dopen. Ik ontving ze vriendelijk en ging het doopgesprek met hen aan. Het waren mensen uit een milieu van ongeschoolde eenvoudige mensen. Tijdens dit gesprek vertelde 1 moeder dat ze zelf niet gelovig was. Ik vroeg waarom ze dan haar kind liet dopen. Ze wist niet goed wat ze daar op moest antwoorden. Haar man was wel katholiek maar zou de opvoeding aan haar overlaten. En omdat ze er zelf niet in opgegroeid was wist ze dus ook niet wat ze haar kind zou moeten meegeven. Ik trok daarom de conclusie dat het beter was het kind later zelf te laten kiezen. Teleurgesteld ging ze weg.
De volgende dag werd er weer aan de deur gebeld. Nu stond ze daar met haar man. Ze wilden nog eens met me praten. Meer kon ze niet zeggen want daarop barstte ze in tranen uit. Op dat moment begreep ik dat het geloof geen verstandelijke intellectuele levensbeschouwing is die alleen voor ontwikkelde mondige mensen is bestemd. Opeens begreep ik dat geloof op de eerste plaats iets van het hart is, net als de liefde. Geloof is een gevoel van binnen dat er Iemand is die van ons houdt. Geloof is een gevoel dat een relatie schept met diegene die wij God noemen. Dat gevoel kan niet iedereen in mooie geloofsgetuigenissen onder worden brengen. Ik besloot haar tranen te accepteren als een geloofsbelijdenis, als een uiting van een diep innerlijk verlangen om bij God te horen. We hebben een datum afgesproken en ik heb haar kind toen toch gedoopt.
Dat was een leerzame ervaring. Het geloof is er voor iedereen. Het geloof moet voor iedereen toegankelijk zijn. Want God is er voor iedereen.
Maar velen hebben de kerk de rug toegekeerd en het geloof wordt door steeds minder mensen aanvaard. Hoe komt dat?
Kennelijk zijn er nieuwe drempels opgeworpen. Werd het geloof vroeger veelal opgedrongen, nu krijgen velen van thuis uit niets meer mee. De kerk wordt in de media vaak in een kwaad daglicht geplaatst en christenen geven niet altijd het goede voorbeeld. De moderne wereld wil alles bewezen hebben terwijl Gods bestaan niet te bewijzen is. We hebben de illusie gekregen dat we het leven helemaal in de hand hebben en onze welvaart aan onze eigen inzet te danken hebben. Zolang alles voor de wind gaat hebben we God niet nodig. En aangezien het de meesten goed gaat verliest de kerk en het geloof haar rol van betekenis voor de samenleving.
Onze bisschop van den Hende zegt steeds dat de kerk een netwerk van liefde moet zijn
Als je jongeren die toch nog geloven vraagt wat het geloof voor hen betekent dan antwoorden de meesten dat ’t geloof een steun is op moeilijke momenten in het leven. Zij erkennen dat nood leert bidden. Ook als alles goed gaat is het goed te geloven want later in je leven kunnen er wel problemen komen. Dan moet je op je geloof kunnen terugvallen.
Vervolgens betekent het geloof voor jongeren een stimulans om je voor anderen in te zetten. Naastenliefde is voor hen de kern van het geloof. En daarmee staan ze niet ver af van Jezus die de naastenliefde inderdaad even belangrijk vindt als de liefde tot God.
Jezus wijst op zijn daden van naastenliefde als er joden bij Hem komen die niet willen geloven dat Hij de Christus is, de Zoon van God. Hij zegt: “Ik heb het u al gezegd, maar u wilt me niet geloven. De werken die ik verricht in opdracht van mijn Vader, spreken in mijn voordeel”. Toch wilden die joden niet geloven, omdat ze niet bij Jezus volgelingen hoorden. Kennelijk is het toch belangrijk om bij de kerkgemeenschap te horen om tot geloof in Jezus te komen. Mensen die door God tot de kerkgemeenschap geroepen zijn en zich door Jezus laten inspireren en Jezus volgen, die mensen zullen niet onder Gods hoede weggeroofd worden. Dat zegt Jezus zelf.
Het geloof, de kerk en het eeuwig leven zijn voor iedereen toegankelijk, maar God dwingt niemand. Hij roept allen maar laat ieder vrij om te komen of te gaan. Die roepstem van God kunnen wij zijn voor anderen. We kunnen het geloof voor anderen toegankelijk maken door in opdracht van God werken van naastenliefde te verrichten, door een positief getuigenis van het geloof te geven en door anderen gewoon eens uit te nodigen met ons mee te gaan naar de kerk. Maar iemand bekeren, iemand het geloof aanpraten, dat kunnen we niet. Uiteindelijk moet het geloof uit ieder zelf komen en door ieder afzonderlijk vrij aanvaard worden.
Danken we God dat wij zover mochten komen, dat wij bij zijn kudde mogen horen en bidden we dat we er nooit van weggeroofd worden.
Mopje van de week: (1 mei St. Jozef arbeider)
In de loop der eeuwen werd Petrus aan de hemelpoort een beetje onrechtvaardig. Langzamerhand
werd hij steeds kritischer bij het toelaten van
mensen in de hemel. Op een bepaald moment kwamen
er alleen nog geslaagde mensen binnen: intellectuelen, rijken, beroemden, kerkelijken en vromen.
Maar op een dag zag Petrus toch weer mensen in de
hemel rondlopen die er slordig uitzagen: zwervers,
mensen met vuile handen, slecht geklede mensen,
eenvoudige lui, handarbeiders en mensen die in hun
leven niet veel gepresteerd hadden. Hij begreep er
niets van. Hij had die mensen niet binnengelaten.
Daarom beval hij een aantal engelen een onderzoek
in te stellen. Deze engelen kwamen hem na enige
tijd melden: We hebben het ontdekt: Jozef heeft
ergens een achterdeurtje gemaakt en laat deze lui
stiekem binnen. Hij was zelf maar een eenvoudige
timmerman en wilde zijn vrienden daarom helpen.
Petrus ging verontwaardigd naar de Heer toe en
klaagde Jozef aan. Hij eiste dat Jozef uit de
hemel verwijderd zou worden. “Goed”, sprak Jezus,
“dat kan, maar dan gaat zijn vrouw en Zoon wel
mee.”