THEMA: De schat van het Rijk Gods
17e ZONDAG DOOR HET JAAR A
INLEIDING
Vakantie: mensen gaan op zoek naar een vakantieparadijs en hebben daar veel voor over: een lange reis, misschien lang in de file staan, een dure vliegreis met lange wachttijden op het vliegveld, de ongemakken van kamperen. Hebben we ook veel over voor het Rijk Gods, voor een aards paradijs voor alle mensen?
Vandaag vertel ik enkele eigen vakantie-ervaringen van een paar jaar geleden:
Op een wandeling bezocht ik een kapelletje; Er stond een tekst op de kerkdeur van dat kapelletje in Misurina, Dolomieten in Italië: “Entra per pregare, esci per amare”. “Ga hier naar binnen om te bidden en kom naar buiten om te beminnen”.
INLEIDING OP DE LEZINGEN
De eerste lezing is uit het boek Koningen. Na de bevrijding uit Egypte is in Israël het koningschap ingevoerd. De eerste koning was Saul. Hij was geen goede koning. De tweede koning was de meest bekende koning David. Hij heeft veel oorlog gevoerd om Israël uit handen te houden van vijanden. De derde koning was Salomo. Hij leefde in de 10e eeuw voor Christus. In de eerste 2 hoofdstukken van dit boek wordt beschreven hoe machtig en rijk hij was. Hij was een goed bestuurder en heeft de tempel in Jeruzalem laten bouwen. Hoofdstuk 3 gaat over zijn wijsheid, zijn geloof en zijn vroomheid. In die tijd was de koning ook de hoogste rechter in het land. Op het eind van het stukje dat we gaan horen staat sdat hij heel anders was dan de koningen van omliggende landen. Die heidense koningen streefden naar macht, rijkdom, een lang leven en verlangden naar de dood van hun vijanden. Salomo niet. Wat hij wel verlangde gaan we nu horen. In onze taal komen we zijn naam nog tegen in het begrip Salomonsoordeel.
PREEK
Vakantie: veel mensen gaan op zoek naar het mooiste vakantieparadijs. Ze gaan al maanden van tevoren bladeren in de reisgidsen op zoek naar tropische eilanden met strakblauwe hemel en parelwitte stranden. Of ze zoeken op internet.
Ik wil u nu een paar bijzondere vakantie-ervaringen vertellen van 4 jaar geleden, toen ik met de trein naar Zuid Tirol ging om een fietstocht te maken door de Dolomieten.
De eerste moeilijkheid kwam al halverwege de heenreis: De trein naar Stuttgart liep zoveel vertraging op dat ik daar mijn aansluitende trein naar Innsbruck voor mijn neus weg zag rijden en mijn bestemming die avond niet meer kon bereiken. Op station Stuttgart werd ik van het kastje naar de muur gestuurd en de telefoon van NS internationaal was steeds in gesprek. Ik had daarom geen ontspannen reis en ging in de volgende trein op mijn IPhone al een camping onderweg zoeken. Ik voelde de neiging om mijn irritatie op de conducteur af te reageren. Maar ik bedacht dat hij er ook niets aan kon doen en nam me voor heel vriendelijk tegen hem te blijven. Het bleek een zeer behulpzame conducteur te zijn. Toen hij aan de tickets zag dat ik mijn trein naar Innsbruck gemist had zei hij me dat ik in München een hotelovernachting mocht vragen op kosten van de spoorwegen. Ik hoefde me dus geen zorgen te maken. En zo is het ook opgelost.
Ik hoorde van alle vakantiegangers die met de auto gekomen waren, dat ze uren in de file hadden gestaan. Dus ik hoefde me niet te beklagen.
De eerstvolgende avond na een eerste kleine fietstocht lagen in een dorpskerkje opgerolde bijbelteksten om mee te nemen. Ik vond: Sorge im Herzen bedrückt den Menschen, aber ein freundliches Wort erfreut ihn. Spreuken 12. Mooi hè, voor vakantie.
Ik stuurde deze tekst naar een zeer gelovige schoonzus en zij stuurde een andere tekst terug, die ook zij in Oostenrijk op een borduurwerk gelezen had: “zonder liefde zou het kruis te zwaar zijn en zonder kruis zou de liefde leeg zijn”
Zaterdag Koninginnerit met o.a. de hoogste pas, Passo di Giau (2233m. 15 km, 6,6%) Veel motoren op de weg. Daar ergerde ik me verschrikkelijk aan. Het geronk van motoren resoneerde op kilometers afstand al tegen de bergwanden en gaf een voortdurende geluidsoverlast. In mijn hart vervloekte ik die motorrijders.
In een klim een paar dagen later liep mijn ketting er af en vast. Een bewoner kwam te hulp, gaf me ook te drinken, en tot slot hadden we een praatje over mijn vakantie. Ik vertelde dat ik onder andere de Passo di Giau beklommen had. “O” zei hij, “die heb ik ook bereden’. ”En”, vroeg ik, “was het zwaar?” “Nee”, antwoordde hij, “Ik heb het op mijn motor gedaan”!!!! Ik heb wijselijk mijn mond gehouden en hem bedankt voor de hulp. God speelt ook in deze dingen met mij.
Maandag : mijn hele programma letterlijk en figuurlijk in het water gevallen. Ik wilde naar een museum bij de Wortersee, 21 km. van mijn camping af, waar om 10.00 uur een rondleiding zou zijn. Het onweerde en plensde zo hard dat ik het niet verantwoord vond op de fiets te gaan. Ik heb geprobeerd buren op de camping, die een auto hadden, mee te krijgen, maar die wilden niet. Ze hadden andere plannen: de man ging boodschappen doen in Villach. Ik dacht: dat kan hij vanmiddag toch ook nog? Openbaar vervoer was er bij die camping niet. Dus kon ik er niet komen. Daar was ik best een beetje boos om. Ik wilde het contact met die buren verbreken. Maar ik dacht toen: zou ik zelf mijn plannen opzij zetten om voor taxi te spelen? Laat ik niet oordelen. Ik ben toen in de campingwinkel boodschappen gaan doen en heb de achtergebleven buurvrouw op gebak getrakteerd toen ik bij haar mijn chocolademelk mocht opwarmen. Zo bleef de goede relatie intact.
Evangelie: Schat vinden. De schat die we op vakantie zoeken is de rust, de stilte, de ontspanning, de natuur. Moeten we daarvoor verre reizen maken? Nee. Ook Nederland heeft prachtige natuur. En bovenal mensen vol wijsheid, gastvrijheid, vriendelijkheid en behulpzaamheid.
Niet iedereen kan op vakantie. Voor hen de volgende chassidische vertelling:
DE SCHAT
Rabbi Eisik, de zoon van rabbi Jekel in Krakau leefde jaren in moeite en zorgen, die echter zijn Godsvertrouwen niet aan het wankelen brachten. – Eens kreeg hij in een droom de opdracht om in de stad Praag bij een brug, die naar het koninklijk slot voerde, naar een schat te zoeken.
Toen de droom voor de derde keer terugkwam maakte rabbi Eisik zich gereed en trok naar Praag. Maar aan de brug stonden dag en nacht wachtposten, en zo durfde hij niet aan het graven te gaan. Toch kwam hij iedere morgen naar de brug en liep daar rond tot de avond.
De kapitein van de wacht, opmerkzaam geworden op zijn manier van doen, vroeg hem tenslotte heel vriendelijk of hij hier iets zocht of op iemand wachtte. Rabbi Eisik vertelde wat voor droom hem uit dat vreemde land hierheen gebracht had.
De kapitein lachte: “En toen ben jij, arme kerel met je kapotte zolen ter wille van een droom helemaal hiernaartoe gekomen!
Ja, ja, als je maar in dromen gelooft. Dan zou ik ook op stap hebben moeten gaan, toen ik eens in een droom de opdracht kreeg naar Krakau te gaan en daar in de kamer van een jood, een zekere Eisik, de zoon van Jekel, onder de kachel naar een schat te graven. Stel je voor: Eisik, de zoon van Jekel. Ik zie me daar ginds al alle huizen ondersteboven halen, waar de ene helft van de joden Eisik heet en de andere helft Jekel”. Hij lachte.
Rabbi Eisik maakte een buiging, begreep het verhaal, liep naar huis en groef de schat op onder zijn kachel. En hij bouwde er een bedehuis van, genaamd: Synagoge van Reb Eisik, zoon van Jeke1.
(uit: Martin Buber, Chassidische vertellingen, uitg.Servire, p.505)
Wat wil dit verhaal ons vertellen? Welke wijsheid zit erin? Het Rijk der hemelen is overal te vinden. Ook in eigen huis en eigen omgeving. Laten we er elke dag weer naar op zoek gaan en er alles voor over hebben die schat te vinden en op te graven.