sacramentsdag:
een startdag voor een nieuwe wereld.
PREEK SACRAMENTSDAG 2023 Moordrecht en Waddinxveen
Er was eens een arts die het zo druk had, dat hij geen tijd had voor zijn eigen kinderen. Elke dag hield hij spreekuur en passeerden vele patiënten zijn wachtkamer. Op een dag zag hij tot zijn verbazing dat zijn eigen kinderen een afspraak hadden gemaakt en in de wachtkamer zaten. Zij wilden hun vader ook wel eens spreken. Direct begreep hij dat hij verkeerd bezig was en voortaan maakte hij meer tijd voor zijn gezin.
Vaders krijgen tegenwoordig ook zwangerschapverlof. Vaders nemen tegenwoordig soms ook een parttime baan om één of twee dagen voor het gezin en het huishouden te kunnen zorgen.
Maar er zijn zeker ook nog veel vaders die zo’n drukke baan hebben dat ze de kinderen weinig zien.
Het gaat er in het leven om het evenwicht te bewaren: werken en ontspanning, werken en bidden, gezin en hobby, de ander en jezelf, geld verdienen en geld uitgeven, verstand en gevoel, studie en ontspanning, lichaamsverzorging en geestelijke verzorging door bezinning, etc.
Er zijn altijd twee componenten die elkaar in evenwicht moeten houden.
Bijvoorbeeld leven met verstand én gevoel.
Ik wil u een ervaring vertellen met een familielid: ik ging naar een verjaardag. Alleen voor de gezelligheid. Zoals gebruikelijk gingen we kaarten. Maar de gastvrouw zat onder het kaarten voortdurend met ander familielid te kletsen. Ik ergerde me dood. Ik dacht alleen: ‘ik ben hier te gast, laat ik er maar niets van zeggen’. Het geklets ging over kinderverzorging ofzo, ik volgde het nauwelijks. Toen het spel uit was zei ze uit zichzelf: “ik mag zeker nooit meer mee kaarten?” Ik had de kans om mijn ergernis te uiten, maar mijn gevoel zei: ‘Nee, niet doen’. Ik zei dus: “Je zult wel ergens mee zitten, dat je niet bij het spel was”. “Ja”, zei ze, “ik zou zo graag nog een keer in verwachting raken, maar het lukt niet”. En er ontrolde zich een emotioneel gesprek over haar probleem”. Als ik boos op haar geworden zou zijn, dan was dat gesprek er natuurlijk nooit gekomen. Het was voor mij een mooie ervaring van wat Jezus bedoelt met de uitspraak: “De mens leeft niet van brood alleen”. Naast brood en spelen hebben we ook geestelijk voedsel nodig, geestelijke leven, sociaal leven.
Ik heb vaak gesprekken met weduwen: ze missen de liefkozingen, de aanrakingen, maar ook het gesprek, de aandacht én een persoon waar zij hun aandacht aan kunnen geven. Voor jezelf leven en zorgen is niet bevredigend.
Jezus spreekt vandaag over zijn vlees en bloed. Ook die uitdrukking duidt op twee zaken die bij elkaar horen. Vlees duidt op het aardse, het materiële, het lichaam dat werkt en eet, dat pijn niet verdraagt en graag gekoesterd wil worden. Het duidt op het aardse leven, met alles wat erbij hoort.
We zijn geen kluizenaars die de hele dag bidden en mediteren. We moeten werken om geld te verdienen, we moeten boodschappen doen om te eten. Daar moeten we tijd aan besteden. Dat is allemaal ook Gods wil. Ook Jezus nam tijd om te eten en te slapen.
Bloed duidt op de geest, de ziel van de mens. Vroeger dacht men dat de ziel in het bloed zat. Daarom mocht men geen vlees eten waar het bloed nog in zat. Daarom is het voor de Joden zo schokkend als Jezus zegt: “eet mijn vlees en drink mijn bloed”.
Als Jezus zegt “eet mijn vlees en bloed”, dan bedoelt Hij daarmee: ‘volg Mij, zowel in het aardse als in het geestelijke’.
Elders zegt Jezus: “mijn spijs is: de wil van de Vader te doen”. Jezus’ vlees en bloed eten en drinken wil zeggen: de wil van de Vader doen.
In de eerste lezing uit het boek Deuteronomium lezen we: “De mens leeft niet van voedsel alleen, maar van alles wat uit de mond van de Heer komt”.
Dat was de kracht van heiligen zoals moeder Teresa: zij deden helemaal de wil van de Vader. Zij dachten niet aan zichzelf. Ze waren er helemaal voor de mens die zij ontmoetten.
Kan de mens dat? Zich helemaal opofferen voor de ander? Ik vind het moeilijk. Ik ben dan ook nog geen heilige. De vraag is eigenlijk: hoe hou je het vol om steeds voor de ander te leven?
De apostelen moesten alles opgeven om Jezus te volgen. Maar toen ze moe waren, zei Jezus: “Komt nu eens mee naar een eenzame plaats en rust wat uit”. Zo’n plaats is de kerk, de eucharistie.
De zusters van Moeder Teresa vieren elke dag de eucharistie. Daarin vinden zij de kracht zich de hele dag weer te geven aan de ander.
In de eucharistie ontvangen wij het levend brood, het lichaam en bloed van Christus. Jezus gaf zich helemaal, tot op het kruis. Aan het kruis werd zijn lichaam gewond en gedood, en vloeide zijn bloed, werd zijn hart doorstoken. Door de eucharistie kunnen we ons verenigen met dit levensoffer. Zo vinden wij de kracht om ons voor anderen in te zetten.
Moeder Teresa zei altijd: “als wij Jezus kunnen herkennen in het gebroken brood, dan kunnen we Hem ook herkennen in de gebroken lichamen van de lijdende medemensen”.
Zo wordt de eucharistie een bron van leven. Zo is sacramentsdag een startdag voor een nieuwe wereld.