TOEKOMST VOL VAN HOOP

PAASPREEK 2025 Reeuwijk, Bodegraven en Waddinxveen

Wat baart u zorgen over onze toekomst? En wat geeft u hoop? Deze vragen heb ik aan verschillende mensen voorgelegd. Wat zou u antwoorden?

Als antwoorden op de eerste vraag kreeg ik: de oorlogen in Europa en het Midden Oosten, de grootheidswaan van de presidenten van Amerika, Rusland en China, de leegloop van onze kerken, de jeugd, de eenzaamheid van zoveel mensen, het pestgedrag op social media, de slechte invloed van de TV.

Dat laatste is ook wel mijn grootste zorg. Het dagelijks journaal en de kranten staan vol met berichten over conflicten, ongelukken, misdaad, rampen, politieke onenigheid, vluchtelingen, economische crisis, kritiek en verdachtmakingen.

Ik heb een keer geturfd hoeveel slecht en hoeveel goed nieuws er was in het 18.00 uur journaal. Het enige goede nieuws was het weerbericht. Het journaal geeft ons een stortvloed, ja een overvloed aan negatieve berichten en kan ons dus heel makkelijk somber maken over de toekomst. Het deprimeert ons en kan al onze hoop tenietdoen.

Bij het journaal maakt de redactie een keus wat we  voorgeschoteld krijgen. Daarom kijk ik liever de krant door. Dan kan ik die keus zelf maken.

En de krant lees ik pas later op de dag. Dan bepaalt het niet mijn stemming die dag, als ik uit bed kom.

Ik begin mijn dag gewoonlijk met een stukje evangelie. Evangelie betekent: goed nieuws, blijde boodschap. Als ik lees dat God ons liefheeft en dat de Heilige Geest ons leven leidt en dat uiteindelijk alles goed kan komen, dan geeft mij dat hoop.

En ik lees liever wat religieuze tijdschriften waarin positieve verhalen staan: over diaconale projecten of ontwikkelingswerkers, vluchtelingenhulp en vrijwilligerswerk voor ouderen of noodlijdenden in de samenleving. Bijvoorbeeld Nieuwe Stad van de Focolarebeweging. Of Tussenbeide van het bisdom, waarin dit keer een verhaal staat over een pater uit Angola die nu in Rotterdam werkt.

Laatst werd ik wakker en ik voelde mij somber, bedroefd. Ik ging bidden en vroeg God mij op te vrolijken, mij een opwekkend positief bericht te sturen. Ik opende mijn berichtenapp op mijn iphone en vond een bericht van de moeder van mijn sponsorkind, Nathalie, op de Philippijnen. Ze stuurde mij het goede nieuws, met een foto, dat Nathalie haar diploma gehaald had aan het eind van haar lagere school.

Eén gevraagde gaf mij als antwoord: “Ik maak me geen zorgen voor de toekomst. Ik vertrouw op God. Ons leven ligt in zijn hand”.

In dat vertrouwen ben ik ook drie maanden in Costa Rica geweest. Een land met een andere taal, een andere cultuur en een prachtige natuur. Ik hoopte daar God te ontmoeten.

En dat is ook gebeurd. Allereerst midden in de prachtige natuur met een enorme variatie van bomen, bloemen, tropische vogels en dieren. Midden in dat paradijs voelde ik God heel nabij.

Maar ook in de ontmoeting met mensen heb ik Gods aanwezigheid ervaren. Ik was twee maanden in een jeugdherberg in de jungle. Daar waren veel jongeren uit Europa. Backpackers. Veel van deze jongeren waren vegetarisch. Veel van deze jongeren deden ’s ochtends aan yoga of stille meditatie. Dat gaf mij hoop op de jeugd.

En ook in een Pinkstergemeente, die op het strand onder een partytent haar zondagsdienst hield, waren er voor de helft jongeren. In de koffiepauze midden in de dienst vroeg ik één van die jongeren waarom hij zich bij deze Pinkstergemeente had aangesloten. Hij vertelde toen dat al die jongeren uit een christelijk opvangtehuis waren voor verslaafden en dat hij dankzij Jezus Christus gered was en al anderhalf jaar clean was.  Dat gaf mij hoop.

U kunt een verslag daarvan lezen op mijn website www.internetpastoor.nl. Internetpastoor met dubbel oo. Daar kunt u ook mijn preek nalezen.

En zo kom ik bij het thema van dit heilig jaar: hoop. Wij christenen zijn mensen van de hoop. Wij zeggen niet: het glas is half leeg maar: het glas is halfvol. De hoop stelt niet teleur. In een wereld waarin onzekerheid en angst vaak overheersen blijven wij verankerd in de hoop die ons door Christus is gegeven. Zijn verrijzenis geeft ons de zekerheid dat kwaad en onrecht niet het laatste woord hebben. Dat uiteindelijk alles goedkomt en rechtgetrokken zal worden. Wat wij nu meemaken is niet het einde. Er is een groter plan. We mogen ons leven zien in het licht van Gods liefde en Gods scheppingsplan. (paaswake: Daarom lazen we het scheppingsverhaal)

Als christenen richten wij onze ogen op plekken van hoop, op hoopvolle gebeurtenissen in de samenleving en op mensen die liefde uitstralen. Daar doen wij moeite voor. Dat vraagt een bewuste actieve houding.  De hoop helpt ons bewust op zoek te gaan naar liefde, vriendschap en een leven met God. We zijn pelgrims van de hoop.

Hoop is meer dan optimisme of een vaag vertrouwen dat alles wel goed komt. Hoop is gebaseerd op ons geloof in Jezus Christus, zijn leven, zijn woorden, zijn beloften, zijn verrijzenis, zijn Heilige Geest, die hij na zijn verrijzenis tot ons gezonden heeft. Alleluia.

De hoop wordt gevoed in de kerk. Hoop is iets dat we samen beleven en delen. Samen staan we sterker en in de kerk vinden we mensen die ons begrijpen en bij wie we terecht kunnen. De kerk is een plek waar we elkaar tot steun zijn en elkaar inspireren. En als u dat niet vindt in de liturgie, neem dan deel aan een cursus, bijvoorbeeld de Alphacursus, een bijbelgroep of huiskring.

Hoop is iets dat we elkaar kunnen geven. Hoop wordt sterker wanneer we anderen troosten en bemoedigen. Hoop zet ons aan tot actie: nodigt ons uit ons in te zetten voor een betere wereld. Kleine daden van vriendelijkheid, solidariteit en liefde kunnen anderen weer hoop geven. Als gelovigen zijn we geroepen een positieve bijdrage te leveren aan de maatschappij. Ons leven te richten op de noden van anderen, vooral de armen, de eenzamen en de vreemdelingen.

Ik wil besluiten met de woorden van Paulus in zijn brief aan de Romeinen (15,13): Moge de God van de hoop u vervullen met alle vreugde en vrede in uw geloof, zodat uw hoop overvloeit door de kracht van de Heilige Geest”.

Moge deze woorden u inspireren en u helpen om samen de pelgrimstocht van de hoop aan te gaan.