19E ZONDAG DOOR HET JAAR 11 augustus 2024: Reeuwijk en Gouda
Met God in gesprek blijven
EERSTE LEZING: 1 Kon. 19,4-8 EVANGELIE: Joh.6,41-51
Beste parochianen en vakantiegangers,
Voor vakantie gaan veel Nederlanders naar het buitenland. Op de Duitse en Franse wegen zie je veel meer Nederlanders dan andere buitenlanders.
Zelf heb ik veel grote fietsvakanties gemaakt in het buitenland, naar Rome, Lourdes, Santiago di Compostella, Madrid, Praag, Taizé.
Voor de auto is het belangrijk bijtijds te gaan tanken om niet zonder benzine te komen staan. Voor de fietser is het belangrijk dat hij op tijd drinkt, zeker tijdens een zware tocht met beklimmingen. Wie zonder benzine komt te staan of uitgeput raakt bij een fiets- of voettocht, komt niet meer verder en bereikt zijn bestemming niet.
Zo is het eigenlijk ook met ons geestelijke leven. Ook hierin hebben we voedsel nodig om verder te komen. We komen allemaal hindernissen tegen in het leven: dat kan een ziekte zijn, een echtscheiding, een baanverlies, een financiële tegenvaller, een conflict, een tegenslag of mislukking. Dan moeten we innerlijke weerstand hebben. Een innerlijke kracht om door te gaan.
Elia had dat niet op zijn tocht naar de Horeb. Na een dag raakte hij al uitgeput. Maar dan zorgt God ervoor dat hij te eten krijgt en weer op krachten komt.
Ons voedsel voor het geestelijk leven is geloof in Jezus, hoop, liefde en vertrouwen op God. Wie vertrouwen heeft op God, zal niet in de steek gelaten worden door Hem.
God is als een soort wegenwacht van de ANWB: Hij komt ons te hulp als we in nood zijn. De ANWB is een vereniging. Zij is er op de eerste plaats voor haar leden. Die worden dan ook gratis geholpen. Toch laat de ANWB niet-leden niet staan. De ANWB helpt ook niet-leden, maar ze moeten dan wel ter plekke lid worden. Zo zijn er veel mensen die alleen aan God denken en gaan bidden als ze in nood zijn. Het is natuurlijk veel beter en eerlijker om lid van Gods vereniging te zijn, de kerk, en daar contributie aan te betalen.
Maar de ANWB doet meer dan hulpverlening. De ANWB plaatst ook wegwijzers. God wijst ons de weg door het leven. Als we die wegwijzers volgen slaan we geen verkeerde wegen in en verdwalen we niet.
Jezus zegt: “Ik ben het brood des levens”. Daarom is het belangrijk dat we ons steeds blijven verdiepen in het leven en de leer van Jezus en de kerk. We moeten ons blijven voeden met zijn Woord.
Door gebed en bezinning kunnen we steeds met God in gesprek blijven. Dat is de belangrijkste boodschap van het evangelie van vandaag. Wanneer wij met God in gesprek blijven, dan zal Hij ons steeds weer voedsel geven op onze levensweg. Dan zal hij ons kracht geven om tot het einde verder te gaan.
We moeten met God in gesprek blijven. En een gesprek is altijd tweezijdig. In-gesprek-zijn betekent ook luisteren. Luisteren naar de Vader.
Daarna zal God ons voeden. De voeding komt steeds na het gesprek. Kijk maar weer in de lezingen. Zowel in de 1e lezing als in het evangelie is er eerst sprake van een gesprek en daarna van een voeding en versterking: Elia spreekt zijn verlangen uit en God antwoordt: “Sta op”. Daarna vond Elia de kruik water en de koek. In het evangelie is Jezus eerst in gesprek met de Joden die morden en daarna biedt Hij zichzelf als het brood des levens aan.
De eucharistie is eigenlijk ook zo’n gesprek met God. Wij spreken tot God in schuldbelijdenis en voorbeden en we luisteren naar Gods woord in de lezingen. Pas daarna worden wij gevoed met het Lichaam van Christus.
Aan het einde van de Mis is er ook een wegzending met een opdracht. Jezus wil zelf het voedsel zijn op onze 1evensweg. Met dat voedse1 moeten we verder gaan. Hij zegt: “Het brood dat ik zal geven is mijn vlees ten bate van het leven der wereld”. Jezus geeft ons kracht om verder te gaan. Om weer de wereld in te gaan. Om ons niet neer te leggen bij moeilijkheden, bij lijden of onrecht.
God stoot ons telkens weer aan als wij dreigen in te slapen, net als Elia. Als wij oog verliezen voor het lijden van de medemens. Als wij genoeg hebben van al het hulpgeroep. Als wij niets meer willen horen over het onrecht in de wereld. God stoot ons toch telkens weer aan. Bijvoorbeeld door een t.v.-programma, een reportage over de aardbeving, door een woord van de paus over vluchtelingen of de bedreiging van het milieu, door een mens die persoonlijk om hulp komt vragen, door lijden dat je zelf te dragen krijgt als je net denkt eindelijk van je rust te kunnen gaan genieten
God stoot ons telkens weer aan en het leven zal een strijd blijven, een woestijntocht. Maar wie in gesprek blijft met God, en zijn voedsel aanneemt, het eucharistisch Brood, die kan opstaan en doorgaan.